WEEK 30-31 22 JULI 2015


UITGELICHT


Schippers in zwaar financieel weer


ROTTERDAM In deze kleine special aandacht voor schip- pers in zwaar financieel weer. Er wordt veel over ge- schreven en gesproken. Er wordt ook veel met de vinger gewezen want het lijkt erop alsof altijd iemand anders de oorzaak is van de problemen die zijn ontstaan. De vinger gaat vaak richting ‘de bank’, of naar ondernemers die in goede tijden bakken met geld hebben uitgegeven en veel tonnage hebben toegevoegd aan de markt. In ieders mening schuilt (soms een flinke) kern van waarheid. Die ‘banken’ worden natuurlijk niet voor niets opgezadeld met miljardenclaims en sommige ondernemers hebben inderdaad geld uitgegeven als water. Daarnaast was er echter ook een flinke crisis die misschien niet iedereen


heeſt zien aankomen. Uiteindelijk is het belangrijk dat het weer wat beter gaat met de sector. Bij het horen van de naam Wim Blonk, zullen sommige lezers misschien een zucht slaken. Hij is immers zo’n schipper die flink wat tonnage aan de markt heeſt toegevoegd. Toch wilde hij zijn verhaal doen omdat hij schippers in zwaar weer graag duidelijk wil maken dat er keuzes zijn. Daarnaast een artikel over de WSNP (Wet Schuldsanering Natuur- lijke Personen) en het Steunpunt Binnenvaart. Helaas is het tot nu toe niet gelukt een vertegenwoordiger van de banken aan het woord te laten. Wie zich na het lezen van de artikelen geroepen voelt te reageren, schroom niet en mail de redactie: redactie@scheepvaartkrant.nl.


11


HET HELE VERHAAL VAN BLONK MARITIEM B.V. Verder met een schone lei


KRIMPEN AAN DEN IJSSEL Hij woont in een prachtig huis aan de Hollandse IJssel althans… totdat het verkocht is. Schipper Wim Blonk zit sinds 4 april in de Wet Schuldsanering Na- tuurlijke Personen (WSNP). Dat houdt in dat hij letterlijk niets meer heeſt. Zijn schepen zijn ingeleverd, het huis staat te koop, zijn auto is verkocht. Zodra het huis verkocht is, gaat hij met zijn gezin naar een huurhuis en leven ze van een zoals dat heet ‘vrij te laten bedrag’ dat neerkomt op 95 procent van de bijstandsnorm. Toch lijkt Blonk opgelucht. Hij is los van de bank en over drie jaar krijgt hij als het goed is een ‘schone lei’. Nu wil hij andere schip- pers in zwaar financieel weer graag duidelijk maken dat er keuzes zijn.


Iedereen weet dat de binnenvaartsector er momenteel niet zo goed voor staat. Veel schippers hebben grote zorgen om hun finan- ciële situatie en een oplossing lijkt ver weg. Er wordt veelal met de vinger naar ‘de banken’ gewezen, of naar ondernemers die in goede tijden ‘bakken met geld’ hebben uitgegeven en daardoor nu in de problemen zitten. Feit blijſt dat die problemen moeten worden opge- lost, alleen dan kan men immers verder. Wim Blonk en zijn gezin, hebben de stap gewaagd. Na een periode van grote financiële zorgen, maakten zij de keuze te stoppen.. niet alleen met varen maar ook met Blonk Maritiem B.V. En dat is zeker niet makkelijk, als je altijd gevaren hebt. Wim Blonk weet maar al te goed dat hij foute keuzes heeſt gemaakt, die mede hebben bijgedragen aan zijn huidige situatie. “Er zijn waarschijnlijk mensen die een negatief beeld van mij hebben, mede omdat ik zelf schepen had en redelijk wat tonnage heb toegevoegd aan de markt. Deels hebben ze ook gelijk”. Nu wil hij duidelijk maken dat er mogelijkheden zijn om er weer bovenop te komen. Blonk vindt dat elke schipper die in zwaar financieel weer verkeerd zich zou moe- ten afvragen waarvoor hij het allemaal doet. “Strookt het aanvankelijke plan nog met de werkelijkheid? Er zijn nu mensen bij die zich letterlijk doodwerken”. De families van Wim Blonk en zijn vrouw varen al generaties lang. “Wij zelf varen al vanaf 1998 en zijn langzaam doorgegroeid. We hebben echter ook vijf jaar aan de wal gezeten en schepen afgebouwd”, begint Wim Blonk. In die periode leverde zijn bedrijf Blonk Maritiem B.V. een paar schepen


per jaar.


Now or never Een deel van de problemen die Blonk tegen-


kwam, hadden te maken met een onderwerp waarover al veel geschreven is: de renteswap. Het is echter niet alleen deze swap die Blonk en zijn familie in de problemen bracht. Blonk: “In mijn geval was het een product dat niet aan de verwachtingen vol- deed. Daarbij verstrekt het product de bank een machtspositie”. Voor de crisis begon, gingen de zaken goed. Erg goed. Toen Blonk Maritiem B.V. in 2007 begon met de bouw van een schip in Zwartsluis, werd hij benaderd door Rabobank. “Men vroeg of ik een renteswap wilde afsluiten voor een project dat in 2010 zou gaan lopen. In 2006 was ik ook al benaderd voor het afsluiten van zo’n swap. Ik heb toen echter nee gezegd want ik vond het hocus pocus. Het zou gaan om het afdekken van een renterisico op de lange termijn. Ik kon dus in 2006 een rente afsluiten voor een behoeſte in de toekomst. Ik vond het maar een complex verhaal”. Een jaar later ging hij toch voor de bijl. Op 25 mei 2007 heeſt hij telefonisch het afsluiten van een renteswap bevestigd. Op 15 juni heeſt hij vervolgens het


Wim Blonk “ER ZIJN NU


contract ondertekend. Het contract hield in dat hij de rente had afgedekt voor een bedrag van twee miljoen euro, voor een periode die zou ingaan op 1 januari 2010 met een looptijd van tien jaar. Het ging hier om de periode van 2010-2020. Blonk: “Voor de duidelijkheid, dit gesprek voerden we dus in 2007. De toenma- lige adviseurs verzekerden mij dat ze op dat moment aanvoelden dat de rente zou gaan stijgen, en dat het een goede keuze was deze vast te leggen. Het was echt zo’n ‘now or ne- ver’ deal”. Blonk plaatst zijn keuze om toen ‘ja’ te zeggen tegen deze deal in de context. “Het was in een periode dat ik een enorme omzet had, de zaken gingen goed”. Volgens Blonk speelden de banken echter een dubbelrol. “Waar zij aan de ene kant speculeerden op rentestijging, deden zij dat aan de andere kant op rentedaling”. Daarnaast was de bank volgens Blonk niet eerlijk over de rente.


MENSEN DIE ZICH LETTERLIJK DOODWERKEN”


Crisis Zoals iedereen weet,


begon in 2008 de crisis. Bij Blonk Maritiem B.V. druppelen de annu- leringen op schepen, inclusief de afkoop- sommen binnen. Het laatste schip is


afgebouwd in 2010 (inmiddels verkocht en ge- veild). In januari van 2010 gaat het renteswap- contract in. “Tot mijn grote verbazing zat er op mijn zogenaamd vastgelegde rente een opslag die kon stijgen tot + 5 procent op de zoge- naamd vastgelegde rente. “Ik vertelde dat dit niet in mijn contract stond maar de bank vergeleek het met de BTW op een broodje worst”. Een flinke tegenvaller voor Blonk. Als hij dat had geweten had hij het contract nooit


ondertekend. “Ik ga niet in 2007 een rente afsluiten waar schommelingen van 5 procent in kunnen zitten. Je voelt je echt belazerd. Daarbij bleek er een funding verschil te zijn van 0,26 procent op de meeste swaps die zijn afgesloten in 2007. Dit is bedrog van de bank, net als de Libor en de Euribor fraude. Wat be- treſt de Euribor fraude heeſt de bank uiteinde- lijk een afkoopsom van 775 miljoen betaald”. Toen de crisis begon, kwam volgens Blonk het ware gezicht van de bank boven water. In vier jaar tijd had Blonk ongeveer acht verschillen- de accountmanagers. Over de eerste is hij nog wel te spreken maar langzaamaan verdween ‘de feeling’ met de sector. “Er was er eentje bij die niet met mij wilde praten, alleen via een advocaat”.


Vertrouwen Het vertrouwen dat Blonk in de bank had,


raakte hier al enigszins geschaad. In oktober 2010 diende hij een schriſtelijke klacht in bij de regionale bank, Rabobank Krimpener- waard. Op 25 november van datzelfde jaar krijgt hij antwoord: de bank zou niks fout gedaan hebben en de klacht werd ongegrond verklaard. Als hij het hier niet mee eens was, moest hij het maar melden bij Rabobank Nederland. In juni 2011 kwam Rabo Neder- land met precies hetzelfde antwoord. Voor het bedrijfsleven was toen de enige mogelijkheid het opstarten van een juridische procedure. Kifit en AFM waren op dat moment nog niet toegankelijk voor het MKB. “Procederen tegen een bank is voor een individu een heilloze weg”. Zijn financiële situatie was op dat mo- ment niet best meer. “Ik kon nog maar slecht mijn betalingen voldoen. Bijvoorbeeld de betaling voor het bunkeren kon wel een twee maanden duren”. Het indienen van een klacht ging de ijskast in… voorlopig. Blonk had geen geld voor een juridische procedure. “Ik ben ongeveer drie jaar aan het tobben geweest”.


Lees verder op de volgende pagina


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38