839 | WEEK 32-33 10 AUGUSTUS 2016


25


In Kladovo gaat een nieuw schip te water voor de firma Dettmer uit Hamburg.


ook zo zou moeten, dan is het niet te doen. De kapitein van de Serenade 1 geeſt per telefoon de vertrektijd op om maandag dus in zes da- gen vanuit Belgrado mee te varen tot Tulcea (beneden Donau) en terug naar Novi Sad. Om 18 uur zijn we op onze huidige bestemming in Donji Milanovac. Vandaag hebben we 340 kilometer gereden.


Donderdag 2 juni Om 9 uur brengen we een bezoek aan een Ser- vische overheidsbeambte van zeker twee uur. Hij neemt mij mee naar andere Donaukapi- teins. Onverwachts geven ze mij een geschenk om mij te bedanken. Omdat ik in het verleden brieven heb geschreven aan de Roemeense overheid waarin ik pleitte voor het afschaffen van de loodsenplicht op het kanaal Cernavo- da-Constanza. Dat heeſt resultaat gehad. Nu mag iedereen die een patent heeſt dit kanaal ook bevaren. Het geschenk is een dik boek met wel duizenden foto’s over de vroegere Servische Donau. Zelf was ik deze brieven bijna vergeten. De laatste sluis van de Donau op kilometer 865, ligt maar 25 meter boven de zeespiegel. Met een of twee te bouwen sluizen, zou het hele jaar door van Mohács in Servië, Roe- menië en Bulgarije, tot aan de zee, met volle diepgang gevaren kunnen worden. Gedurende de helſt van het jaar is het water te laag. Om 11 uur gaan we verder stroomafwaarts, we passeren het mooiste gedeelte van de Do- nau bij kilometer 956, en komen aan bij MPS Amadeus Classic van rederij Lüſtner. Kapitein Reinier Dekker kennen we al 24 jaar. Via de marifoon maken we een goede babbel. Even later komen we aan bij de werf van Kladovo. De gebroeders Reinder en Gerrit de Jonge zijn eigenaar. Reinder heb ik in Gorinchem ontmoet. We zitten nu aan het begin van de zesde maand en er zijn al vijf nieuwbouwschepen afgeleverd. De meeste zijn tankschepen van 86 meter lang. Er volgen nog acht schepen tot aan het eind van dit jaar. De orders voor na Nieuwjaar zijn nog niet direct getekend. Haas- tige reders voor een nieuwbouw zijn welkom. Met helmen op wandelen Reinder en ik een uur over de werf. Daar wordt flink gewerkt en de werf is heel schoon. Er werken wel 450 mensen uit Roemenië en Servië, in twee ploe- gen. Zaterdag, dus overmorgen, gaat er weer een nieuw tankschip te water voor de firma Dettmer uit Hamburg. Reinder nodigt mij uit om er bij te zijn, wat we zeker gaan doen. We verlaten de werf en gaan over de hoge stuw naar Turnu Severin. Om 18 uur zijn we bij onze vrienden, die we al jaren kennen. Ze beheren de Periskal-Group-Rom in Roemenië. Honderden schepen met problemen moeten dagelijks immers per telefoon/teamviewer geholpen worden.


Vrijdag 3 juni Na een rustige nacht in Turnu Severin hebben we om 9 uur een afspraak bij de waterbeheer- der. Na jaren is het voor sportboten mogelijk geworden om tot in Timisoara te varen: op Donaukilometer 1214 de Tisza opvaren, na 10 kilometer net voorbij een brug de Begej opvaren. Er liggen nog een paar sluizen van 65 meter bij 8 meter met een diepgang van 120 centimeter of iets meer. Na 120 kilometer kom je in Timisoara. Het kanaal gaat door heel de stad en dan dezelfde weg terug. De waterbeheerder is bijzonder fier en geeſt mij een film op een usb-stick van dit kanaal. In Calafat op Donaukilometer 796 ligt een


Reinder de Jonge op de scheepswerf van Kladovo.


nieuwe brug van Roemenië naar Bulgarije. Afgelopen april is daar een kapitein van de duwboot Merkur 202 onwel geworden. Dit gebeurde rond 9 uur in de ochtend met acht duwbakken in afvaart. Alle schepen zijn losge- broken. De tweede kapitein moest kiezen: de collega helpen of het konvooi verder besturen. De eerste keuze was juist. Op de brug staan camera’s die dag en nacht aan staan. Ze wor- den bediend vanuit het kantoor in Calafat. De vaarwegbeheerder geeſt mij een usb-stick met daarop het gefilmde incident. In de nacht van 29 mei varen twee vissersbo- ten in afvaart voorbij Orsova kilometer 956. Het is niet toegestaan, maar ze doen het toch. De twee boten varen 250 meter uit elkaar met een vissersnet ertussen. Ze laten zich met de stroom afdrijven en vangen op die manier veel tegenstroomtrekkende vissen. Een derde visser vaart in opvaart tussen de twee andere boten en het net komt in de schroef. De op- varende vissersboot kiept om en een van de vissers, een man van 56 jaar, is verdronken. Dit dodelijke ongeval krijgt nog wel een staartje. We verlaten na twee uur dit kantoor. We rijden naar het stadje Orsova en bezoeken de scheepswerf. Na de toetreding van Roeme- nië in de Europese Unie zijn de bestellingen verminderd, laat directeur Sperdea weten. De werf moet nu voldoen aan de EU-richtlijnen.


Nieuw aanlegponton voor MPS schepen in Kladovo.


Met een buurland als Servië, dat geen lid is van de EU, is dit niet zo eenvoudig. Ze werken van 7 tot 16 uur met vierhonderd mensen. In de laatste maand zijn toch drie schepen als nieuwbouwcasco opgeleverd. De meeste zijn tankschepen voor Nederland, België en Duitsland. Ze zijn volgeboekt tot juni 2017 en zo te zien is er hoop op beterschap. De werf levert steeds meer schepen af met sleutel op de deur. Nu ligt er een gereedliggende auto- veerboot in het water die van Veliki Gradiste (Servië) naar Moldova Veche (Roemenië) gaat varen. Deze dienst is nieuw.


Zaterdag 4 juni We rijden via de hoge sluis naar de andere Donau-oever. In Kladovo bij de scheepswerf Rhine-Danube gaat er om 11 uur een nieuw schip te water voor de firma Dettmer in Hamburg. Het is de eerste van twee zusterschepen van 86 meter lang en 9,60 meter breed. Er zijn circa vijſtig genodigden aanwezig. De technisch directeur van Dettmer uit Hamburg, mr. Jens Walla, is de afnemer. De directeur van de scheepswerf houdt zijn toespraak in het Servisch, maar deze wordt direct in het Engels vertaald. De fles wordt tegen het schip gegooid en met luid applaus zakt het schip in de Donau. Het volgende zusterschip gaat op zaterdag 8 juli te water.


Sponsors Donaureis gezocht!


Cartograaf en nautisch adviseur Pierrre Verberght heeſt het eigenlijk al besloten: de Donaureis in het najaar gaat niet door. De reden? De door hem gemaakte Donau- kaarten zijn volop in omloop, alleen niet als origineel maar als kopie. Zonder deze bron van inkomsten kan Verberght de dure Donaureizen en het actualiseren van het kaartmateriaal niet meer bekostigen. Of sponsors moeten hem willen steunen. Ondanks de mooie reis met de Serenade 1 is Verberght erg teleurgesteld. “Ik heb goede gesprekken gevoerd bij zeker twintig schepen, maar er was maar één kapitein die de originele vaarkaarten van de Donau in zijn bezit had. Op de Serenade 1 redeneert het personeel: ‘Voor het Donau-examen zijn dit de beste boeken. En waarom zouden we ze kopen als ze zijn te kopiëren?’ Grote rederijen van witte schepen verspreiden de gekopieerde exemplaren massaal op hun schepen. Elk jaar laten ze één of meerdere nieuwbouwschepen bouwen van wel 18 miljoen euro of meer, maar toch is het aan- schaffen van de originele boeken teveel. Het is plagiaat en dus pure diefstal”. Alleen bij de Premicon-vloot in Keulen kopen ze volgens Verberght netjes de


originele vaarkaarten. De meeste particu- liere Nederlandse en Belgische schippers doen dat ook. “Hier kennen ze het woord ‘copyright’ nog wel”. De vaarkaarten zijn auteursrechtelijk beschermd bij SABAM, de Belgische vereniging van auteurs, compo- nisten en uitgevers. Maar de vereniging kan niet veel uitrichten in het verre buitenland. “Een drukkerij in Oostenrijk wil er misschien werk van maken door bijvoorbeeld de politie naar de havens te sturen voor con- trole. Deze drukkerij verkoopt ook minder vaarkaarten door de illegale handel”. Verberght ziet zich door de illegale handel in zijn vaarkaarten genoodzaakt het aantal Donaureizen te verminderen en misschien wel helemaal te stoppen. Want van welk inkomen kan hij de circa 4000 euro dure reizen bekostigen? Al is het met pijn in zijn hart. “Voor de vele schippers mogen we met dit werk niet stoppen. Het is zo noodzakelijk voor hun veiligheid”.


Wie vindt dat ook? En wie is bereid het belangrijke werk van Pierre Verberght te sponsoren? Alleen op die manier kan Ver- berght de Donaureis in oktober misschien wél maken.


Tot slot volgt een afspraak met de familie van Periskal in een goed restaurant te Kladovo.


Zondag 5 juni In Turnu Severin, een stad met 600.000 inwo- ners, zijn de winkels op zondag gewoon open. We bereiden ons voor om morgen op uitno- diging van Robin De Jonge, kapitein van de Serenade 1, naar Belgrado te rijden. Directeur van de Periskal Group Rom gaat ook mee. Hij is computerfreak, repareert alles, en meestal op afstand met team-viewer.


Maandag 6 juni


Om 8 uur ontbijt en om 9 uur met mr. Ionel Mihu in de auto naar de Serenade 1, die in Bel- grado zou moeten liggen. Even op ‘findship’ gekeken: het schip ligt er al. In Belgrado liggen vier andere witte schepen met allemaal Oost-Europese kapiteins, behalve de kapitein van de Serenade 1. We brengen onze spullen aan boord en rijden verder naar Novi Sad om onze auto te parkeren in een overdekte gara- ge. Het schip komt tijdens de terugreis niet meer in Belgrado. Vanaf het busstation rijden we zo’n 100 kilometer tot vlakbij de liggende witte schepen. Het schip vertrekt om 23 uur. De drie kapiteins aan boord kennen mij van de vaarkaarten. Het GPS-systeem is van Periskal. Op 14 juni zullen we het schip in Novi Sad verlaten.


Dinsdag 14 juni Een week later… Tijdens de acht dagen op de Serenade 1 hebben we toch twee keer 1000 kilometer gevaren. Van Belgrado naar Tulcea en vandaar stroomopwaarts tot Novi Sad. Om 6 uur zijn we Belgrado gepasseerd en om 13 uur liggen we aan het derde ponton van Dragan. De chauffeur staat er al en hij brengt ons naar de parkeergarage. We rijden terug naar Turnu Severin om mijn vriend naar huis te brengen. Toch nog even 350 km rijden.


Woensdag 15 juni Om 8 uur zitten we in de auto en nemen de kortste weg naar huis. Tijdens de eerste 100 kilometer blijſt het een genot om langs de Donau te rijden. In de versmalling zien we een grote duweenheid in afvaart. Ons prachtige Schloss-hotel ligt in het stadje Rackeve. Vanaf hier nog 40 kilometer naar Budapest.


Donderdag 16 juni Vandaag hopen we thuis te komen, maar door de werkzaamheden onderweg in Duitsland, lukt dat niet. Om 9 uur zijn we in de haven van Budapest-Csepel, die helemaal leeg is. We bezoeken het havenkantoor. De man aan de marifoon spreekt alleen Hongaars. In een nabijgelegen gebouw wil een dame ons toch helpen en ze spreekt Engels. We vragen gelijk de nieuwe haventarieven, die elk jaar iets duurder worden. We rijden naar de MPS- schepen in het centrum van Budapest. Er lig- gen vier Vikingschepen vlakbij de Kettingbrug. Dit zijn hun vaste twee steigers. Er liggen nog meer schepen aan beide oevers: wel zestien in totaal. De River Empress en River Navigator hebben we al bezocht. We passeren Wenen en Passau-Regensburg om even voor Frankfurt te landen. Het is al 21 uur en te laat om nog naar huis te rijden. Nog 400 kilometer te gaan.


Duwkonvooi in de IJzeren Poort, een kloofdal in de Roemeense Donau.


Vrijdag 17 juni Om 6 uur aan het ontbijt en even later rijden we richting België. In de middag zijn we thuis. We hebben deze reis 5500 kilometer gereden en een dikke 2000 kilometer gevaren.


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30